Τι κοινό μπορεί να έχει ένας μποέμ μουσικός που ονειρεύεται επιτυχίες στο YouTube με μια τραπεζική υπάλληλο με μεταπτυχιακό στην Οξφόρδη;
Το τέταρτο έργο της Δήμητρας Στάικου με τίτλο «Into your head» που ανεβαίνει στο Convento Del Arte καλείται να μας δώσει την απάντηση καθώς παίζοντας με το αιώνιο θέμα της μάχης των φύλων μας βάζει αντιμέτωπους με τη θλιβερή και συνάμα αστεία συνειδητοποίηση ότι οι άνθρωποι άλλα λέμε και άλλα σκεφτόμαστε. Και αυτή τη φορά η τεχνική είναι πολύ πρωτότυπη: παράλληλα με τον κανονικό διάλογο των δύο θεατρικών προσώπων-εραστών, από την πρώτη γνωριμία ως το τέλος του έργου, δύο άλλα πρόσωπα ως φωνές του εσωτερικού εαυτού τους αποκαλύπτουν τις ενδόμυχες σκέψεις τους. Η εξωτερική συνομιλία είναι ρεαλιστική και πεζή, όπως άλλωστε είναι σήμερα ακόμα και ο ερωτικός κώδικας, οι εσωτερικές αποκαλύψεις πολύ ειλικρινέστερες έως κυνικότερες. Ένα έργο που σφυγμομετρά τη γενιά των τριαντάρηδων σήμερα που παραπαίει ανάμεσα στις ευθύνες, το άγχος της κρίσης, τα στερεότυπα που η κοινωνία τους έχει επιβάλλει και το κύκνειο άσμα της παρελθούσας νεότητας. Αν λέγαμε αυτά που σκεφτόμαστε αντί να φοβόμαστε τόσο μήπως το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό; Και μήπως το τέλος είναι μια νέα αρχή; Ή όλα είναι απρόβλεπτα; Que sera sera όπως τραγουδά ο πρωταγωνιστής της παράστασης στην αγαπημένη του στην πρώτη τους γνωριμία στο καφέ;
Διεύθυνση: Βιργινίας Μπενάκη 7 Μεταξουργείο, Αθήνα
Μουσικοθεατρική Παράσταση: «Into your head»
Ημερομηνία: Πέμπτη και Κυριακή στις 21:15 στο Convento Del Arte από 13 Οκτωβρίου μέχρι 31 Οκτωβρίου
Διάρκεια: 90 λεπτά
Ώρα προσέλευσης: 20:45 – Ώρα έναρξης: 21:15
Ο χώρος λειτουργεί από τις 20:45 για φαγητό και ποτό.
Πληροφορίες – Κρατήσεις: El Convento Del Arte - τηλ. 2105200602 –email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Τι λέει ο καθρέφτης σας.Είναι πάντα ο άλλος που κοιτάει από μέσα. Αυτόν τον άλλον ψάχνουμε όταν σκάβουμε στα ξένα κορμιά, πέρα από τους εαυτούς μας. Μπορεί να μην υπάρχει ούτε ο ένας ούτε ο άλλος, μόνο το τίποτε στην ψυχή μας που κρώζει για τροφή.
Χάινερ Μύλλερ
Τη στιγμή αυτή που η εικόνα του άλλου έρχεται για πρώτη φορά να με σαγηνεύσει, δε διαφέρω σε τίποτε από τη θαυμαστή Κότα του ιησουίτη Αθανασίου Κίρχερ.
Ρολάν Μπαρτ
Το τελευταίο νέο έργο της Μαρίας Γοργία και της ομάδας Αμάλγαμα, με τα 31 soldout στις 35 μέχρι στιγμής παραστάσεις του, ξαναέρχεται, από την Παρασκευή 8 Νοέμβρη 2019 και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στην Αθήνα.
Το έργο θα συμμετέχει επίσης με 2 παραστάσεις στο Βερολίνο, στις 21 & 22 Νοεμβρίου, στον γνωστό χώρο παραστατικών τεχνών του Βερολίνου DOCK11, παίρνοντας μέρος στο HOME-MADE “MoVe”, Performance/Festival, Contemporary Dance Makers from Greece, με Curator τον Χορογράφο/Performer Γιάννη Αντωνίου.
Το έργο φέρνει το πλέον αγαπημένο θέμα της χορογράφου στο προσκήνιο: τον ίδιο τον Έρωτα.
Πώς θα μπορούσαν να συνδυαστούν το πολύ δυνατό και καυστικό «Κουαρτέτο» του Χάινερ Μύλλερ, το μοναδικής σημειολογικής αξίας «Αποσπάσματα του Ερωτικού Λόγου» του Ρολάν Μπαρτ, η καθηλωτική και πλέον ερωτική-οργασμική μουσική του Βάγκνερ από το έργο «Τριστάνος και Ιζόλδη, ένα από τα πιο ερωτικά ποιήματα, ο «Σάρκινος Λόγος» του Γιάννη Ρίτσου, και τα κείμενα που αναφέρονται σε σκηνές καθημερινότητας του ζευγαριού, εμπνευσμένα κυρίως από προσωπικά βιώματα της χορογράφου, αλλά ταυτόχρονα αναφορικά στις παθογένειες της δυτικής νεωτερικής κοινωνίας;
Πώς ο Χώρος Αμάλγαμα στη Μενάνδρου 47, μπορεί να μεταμορφωθεί, χωρίς κανένα θεατρικό σκηνικό, αλλά χρησιμοποιώντας τα αρχιτεκτονικά-σημειολογικά στοιχεία του χώρου, ή και απλά αντικείμενά του,(όπως οι καρέκλες των θεατών),στις διάφορες εικονοποιίες του έργου: Δικαστήριο, Πλοίο, Μπουρδέλο (με άνδρες πόρνους), Σπίτι και άλλους χώρους;
Η φυσιολογία και ψυχολογία του Έρωτα, η πάλη των φύλων, η πλεονεξία του εγωκεντρικά θρεμμένου ατόμου, (προιόν της νεοφιλελεύθερης κοινωνίας αλλά και της σχέσης του με τη μητέρα-τροφό κτλ),το οποίο ασυνείδητα ή συνειδητά επιδιώκει διαρκώς να επικρατήσει, να καταδυναστεύσει, να εξουσιάσει το ερωτικό του αντικείμενο,η σχέση θύτη-θύματος, η εξαρτητική σχέση που δεν είναι παρά το προιόν των αρχαικών σχέσεων του ατόμου, το αδιέξοδο των σχέσεων, ο Έρωτας ως μορφή ύπνωσης, και από την άλλη πλευρά, το πάθος και η ρομαντική αντίληψη που έχουμε για τον Έρωτα στη Δύση ακόμα και στα χρόνια της νεωτερικότητας, όλα τα παραπάνω εμπεριέχονται μέσα στον ίδιο δραματουργικό καμβά του έργου.
Ο «Τριστάνος και Ιζόλδη» του Ρίχαρντ Βάγκνερ (ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού),έχει επιλεγεί ως ένα από τα πλέον ερωτικά έργα στην ιστορία της δυτικής μουσικής. Συγκεκριμένα σημεία και άριες διατρέχουν το έργο, εκ των οποίων το Prelude και το Liebestod εμρηνεύονται ζωντανά από τη Νάνσυ Παπακωνσταντίνου.
Χώρος Αμάλγαμα
Μενάνδρου 47, 5ος όροφος, Αθήνα
Παραστάσεις:
Από 8 Νοεμβρίου 2019, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή
‘Ωρα έναρξης
21.00
Διάρκεια: 75 λεπτά
είσοδος με ελεύθερη συνεισφορά
Απαραίτητη τηλεφωνική κράτηση στο 6944686991 και στο 6975619682
Το έργο «κι αν καταβροχθίζαμε ο ένας τον άλλον;» επιχορηγήθηκε για τις 15 πρώτες παραστάσεις του από ΥΠΠΟΑ και συνέχισε για άλλες 20 παραστάσεις με την ενίσχυση του Σωματείου Χορού Αμάλγαμα και με τα έσοδα από την ελεύθερη συνεισφορά του κοινού της ομάδας που τόσο εγκάρδια το στηρίζει.
Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου και αμέσως μετά την εξόντωση των Ιταλών στην Κεφαλονιά από τους Γερμανούς, το δεύτερο κατά σειρά σημασίας και μεγέθους. Αναφερόμαστε στις εκτελέσεις Ιταλών στο νησί της Κω, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας.
Για το θέμα αυτό μας μίλησε ο Ιωάννης Δ. Τρικοίλης Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, ενώ ευχαριστούμε και το Δήμο της Κω που μας εξυπηρέτησε στην έρευνα αυτή.
Η ανάρτησή μας είναι αναδημοσίευση του σχετικού θέματος που είχαμε κάνει το 2016 στο ert.gr με αφορμή τη θλιβερή επέτειο.
-Ποια ήταν η συμπεριφορά των Ιταλών προς τους κατοίκους της Κω και της Δωδεκανήσου γενικότερα;
-Η συμπεριφορά των Ιταλών προς το ελληνικό πληθυσμό είναι γεγονός ότι υπήρξε σαφώς καλύτερη από αυτή των Τούρκων αφού αναφερόμαστε σε ευρωπαϊκό προηγμένο λαό και βεβαίως χριστιανικό λαό, που αυτόματα δημιουργεί θετικά αντανακλαστικά και υψηλές προσδοκίες στους κατοίκους των νησιών της Δωδεκανήσου. Είναι αληθές ότι από το 1912 και μέχρι την έλευση του πρώτου κυβερνήτη Mario Lago το 1923 υπήρξε στρατιωτική κατοχή κατά την οποία τα νησιά δεν ένιωσαν καταπίεση από ενέργειες επιβολής ή αυταρχικές συμπεριφορές από τους στρατιωτικούς Ιταλούς διοικητές.
Friedrich-Wilhelm Müller ο επικεφαλής της σφαγής
Ο Mario Lago ως πρώτος κυβερνήτης 1923- 1936 όντας γερουσιαστής και μορφωμένος προσπάθησε με αρκετά έξυπνο τρόπο (διαμέσου μεγάλων έργων υποδομών, νέων τεχνικών και τεχνολογιών στις κατασκευές και στις καλλιέργειες) να δημιουργήσει ένα αίσθημα στους κατοίκους ότι θα αλλάξει η οικονομική κατάσταση τους προσφέροντας τους τη δυνατότητα να αποκτήσουν εάν θέλουν την ιταλική υπηκοότητα και να έχουν πρόσβαση σε διάφορες θέσεις στο Δημόσιο και παράλληλα τη δυνατότητα σπουδών σε ορισμένα Ιταλικά πανεπιστήμια Ρώμης, Πίζας. Μάλιστα μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1933 η ιταλική διοίκηση προέβη σε δημιουργία της καινούργιας πόλης της Κω με μοντέρνες υποδομές και κτίρια που θα στεγάζονταν όλες οι κρατικές υπηρεσίες.
Παράλληλα έδωσε δάνεια χαμηλότοκα και σε ορισμένες περιπτώσεις άτοκα για κατασκευή κατοικιών, γεγονός που είχε θετική απήχηση στην πλειονότητα των φτωχών κατοίκων (περίπτωση λαϊκών κατοικιών). Στον τομέα της παιδείας ένα μέρος των χρημάτων για τη λειτουργία των σχολειών είχε προέλευση από τα ιταλικά ταμεία που βεβαίως είχαν πόρους από το ιταλικό κράτος, αλλά και από μια σχετικά ήπια φορολογία των νησιωτών.
Το 1936 στη θέση του μετριοπαθούς Mario Lago έρχεται ο τετράρχης του φασισμού Cesare Maria De Vecchi, άνθρωπος αυταρχικός, σκληρός και σε πολλές περιπτώσεις βάναυσος απέναντι στους νησιώτες που τόλμησαν να oρθρώσουν το ανάστημά τους όταν αυτός επιχείρησε να επιβάλλει ολοκληρωτικά την ιταλική γλώσσα στα σχολεία και να ελέγξει πλήρως την λειτουργία της εκκλησίας. Πολλές υπήρξαν οι αντιδράσεις των νησιωτών, ιδιαίτερα των Καλύμνιων διανοούμενων, αλλά και του απλού λαού όταν δημιουργήθηκε το εκκλησιαστικό ζήτημα.
Είναι γνωστός ο «πετροπόλεμος» του γυναικείου πληθυσμού της Καλύμνου εναντίων των Ιταλών κατακτητών που ήθελαν να δημιουργήσουν μια νέα κατάσταση στα θρησκευτικά πράγματα (που δεν άρμοζε στις θρησκευτικές παραδόσεις του νησιού των σφουγγαράδων).
-Υπήρχε στο νησί αντιστασιακή δραστηριότητα και αν ναι ποια;
Στο νησί της Κω δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε οργανωμένη αντιστασιακή δράση όμως δεν ήταν λίγες οι φορές που οι κάτοικοι εξέφραζαν σχεδόν φανερά την αντίθεση τους με ορισμένες πρακτικές της ιταλικής διοίκησης κυρίως σε ζητήματα θρησκείας και εκπαίδευσης.
Ζήτημα θρησκείας: η προσπάθεια των Ιταλών να αποκόψουν την εκκλησία της Δωδεκανήσου από το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως.
Ζήτημα εκπαίδευσης: η επιβολή της ιταλικής γλώσσας ως κύριας γλώσσας στα σχολεία και η σχεδόν κατάργηση της ελληνικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
-Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας και μέχρι τις παρεμβάσεις των Γερμανών, ποια ήταν η στάση των Ιταλών στο νησί;
Από την 8η Σεπτεμβρίου 1943 ημέρα κατά την οποία ο Βασιλείας Vittorio Emmanouele ο Γ’ και ο στρατάρχης Pietro Badoglio κατέληξαν σε μυστική συνθηκολόγηση με τους συμμάχους δεν υπάρχουν μαρτυρίες ή γεγονότα που να μας βεβαιώνουν ότι υπήρξε κάποια αλλαγή στη στάση της ιταλικής διοίκησης έναντι των κατοίκων της Κω βεβαίως υπήρξε ένα κλίμα έντασης και αβεβαιότητας αφού ο φόβος για αντίδραση των Γερμανών ήταν διάχυτος στις τάξεις της ιταλικής φρουράς του νησιού.
Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις έχουμε μαρτυρίες κατοίκων της Κω που είχαν κάποια σχέση με Ιταλούς υπαλλήλους αλλά και χαμηλόβαθμους Ιταλούς αξιωματικούς ότι ο φόβος αντιποίνων από πλευρά των εξαγριωμένων Γερμανών έκαναν τους Ιταλούς να αποκτήσουν ένα ηπιότερο προσωπείο απέναντι στους κατοίκους.
Οι Γερμανοί αμέσως μετά την συνθηκολόγηση των Ιταλών έθεσαν σε εφαρμογή την επιχείρηση για τον αφοπλισμό της ιταλικής φρουράς στα Δωδεκάνησα μάλιστα σε αυτήν την επιχείρηση έδωσαν ειρωνικά την κωδική ονομασία «ΑΞΩΝ». Στη Ρόδο με αστραπιαία κίνηση ο έμπειρος υποστράτηγος Ulrich Kleemann με τη μεραρχία εφόδου «ΡΟΔΟΣ» κατάφερε μέσα σε λίγες ώρες να αιχμαλωτίσει αμαχητί τον κύριο όγκο της μεραρχίας «REGINA» που έδρευε στη Ρόδο, ένα σύνολο ανδρών όλων των κλάδων που αριθμούσε γύρω στις 40.000. Ο επόμενος στόχος ήταν η Κως και η Λέρος.
Friedrich-Wilhelm Müller
Η Κως έπρεπε να καταληφθεί πρώτη γιατί διέθετε αεροδρόμιο καιοι υπερασπιστές της Ιταλοί ήταν γύρω στις 4.000 και οι Βρετανοί 1.600, αριθμός που σίγουρα ήταν μικρότερος από αυτόν της Ναυτικής βάσης της Λέρου. Οι Γερμανοί άρχισαν να βομβαρδίζουν από την επομένη της συνθηκολόγησης των Ιταλών όλους τους στρατιωτικούς στόχους της Κω, παράλληλα δε με προκηρύξεις ενημέρωναν τους Ιταλούς ότι σε περίπτωση συνεργασίας αυτοί θα θεωρηθούν σύντροφοι και σύμμαχοι, σε περίπτωση που παραδοθούν θα θεωρηθούν αιχμάλωτοι πολέμου και η μεταχείριση τους θα είναι η προβλεπόμενη από τις προβλεπόμενες συνθήκες.
Friedrich-Wilhelm Müller
Σε περίπτωση ένοπλης αντίστασης αυτόματα θα καταδικαστούν για έσχατη προδοσία με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών αξιωματικών πλην ελαχίστων πεπεισμένοι ότι η παρουσία των Βρετανών από τη μια αλλά και η πτώση της γερμανικής στρατιωτικής ισχύος από την άλλη καθιστούσε δύσκολο το εγχείρημα των Γερμανών να καταλάβουν τα νησιά. Έτσι λοιπόν αγνόησαν τα τελεσίγραφα των Γερμανών και ετοιμάστηκαν για μια θανάσιμη μέχρις εσχάτων μάχη.
Ψάχνοντας στον τόπο των εκτελέσεων
Οι Ιταλοί παραμονή της γερμανικής επίθεσης (που έλαβε την ονομασία ICEBERG – πολική άρκτος) διέθεταν στην Κω γύρω στις 4000 άνδρες υπό την διοίκηση του συνταγματάρχη Felice Leggio. Στην Κω η βρετανική δύναμη αριθμούσε γύρω στους 1600 άνδρες και μια υπολογίσιμη δύναμη αεροσκαφών με έδρα το αεροδρόμιο της Αντιμάχειας, αλλά σε συνθήκες ανάγκης και στους αεροδιαδρόμους στην περιοχή Τιγκάκι και στη περιοχή Λάμπη πλησίον της πόλης της Κω.
Πως ξεκίνησαν τα γεγονότα;
-Στις 3 Οκτωβρίου 1943 οι Γερμανοί με απόλυτο αιφνιδιασμό έκαναν απόβαση ταυτόχρονα σε τρία σημεία της Κω. Ο κύριος όγκος των Γερμανών αποβιβάστηκε στην βόρια παραλιακή περιοχή ανάμεσα Μαρμάρι και Τιγκάκι, υπό την διοίκηση του ταγματάρχη Silvester von Saldern. Ένα άλλο τμήμα αποβιβάστηκε στη νότια περιοχή του νησιού στην περιοχή Αγιος Ζαχαρίας υπό τις διαταγές του λοχαγού Philip Aschof.
αντικείμενα εκτελεσθέντων
Το τρίτο τμήμα αποτελούσε ένας λόχος αμφίβιων καταδρομέων της μεραρχίας Brandenburg και αποβιβάστηκε στην νότια πλευρά της Κω κοντά στη Κέφαλο μαζί με ένα λόχο αλεξιπτωτιστών της ίδιας μεραρχίας που έπεσε μεταξύ Κεφάλου και αεροδρομίου της Αντιμάχειας.
Αυτοί οι δύο λόχοι υπό την διοίκηση του λοχαγού Αρμιν Κουλμαν και του υπολοχαγού Οsatz είχαν ως κύριο στόχο την κατάληψη του αεροδρομίου. Οι Γερμανοί έχοντας κυριαρχήσει αεροπορικά στις προηγούμενες μέρες της απόβασης με αστραπιαίες κινήσεις κατάφεραν να καταλάβουν ολόκληρο το νησί της Κω μέσα σε μια ημέρα, αιχμαλωτίζοντας 3145 Ιταλούς και 1388 Βρετανούς.
Ο Γερμανός διοικητής όλων των δυνάμεων της απόβασης αντιστράτηγος Φρίντριχ Μύλλερ όρισε έκτακτο στρατοδικείο μεταξύ 5-6 Οκτωβρίου στο ιταλικό στρατόπεδο της περιοχής Λινοποτίου. Εκεί δικαστής υπήρξε ο σκληρός λοχαγός των καταδρομέων Άρμιν Κούλμαν ο οποίος με συνοπτικές διαδικασίες απήλλαξε όσους Ιταλούς αξιωματικούς παρέμειναν κατά τη διάρκεια της μάχης αδρανείς και αποδεδειγμένα πιστοί στην φασιστική και ναζιστική συμμαχία και όσους άλλους αξιωματικούς υπηρετούσαν σε μονάδες υγειονομικού.
Οι υπόλοιποι 103 αξιωματικοί με το πρόσχημα ότι θα οδηγηθούν στην παραλία κοντά στην αλυκή για να τους παραλάβει πλοίο που θα τους μεταφέρει στον Πειραιά και από εκεί σε άλλους χώρους αιχμαλωσίας εκτελέστηκαν κατά ομάδες και θάφτηκαν σε ομαδικούς τάφους που ήδη είχαν ανοιχθεί στην περιοχή Τσιφλίκα δίπλα στην αλυκή.
Οι εκτελέσεις παρέμειναν μυστικές για όλους του υπόλοιπους Ιταλούς αιχμαλώτους, υπήρξαν όμως κάποιοι Ιταλοί αξιωματικοί και καθολικοί ιερείς στους οποίους εκμυστηρεύθηκαν μετά από λίγο οι συνεργάτες των Γερμανών, ένας από αυτούς ήταν ο Ιταλός υπολοχαγός Aielo. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρξαν και κάποιοι, ελάχιστοι βέβαια, Κωοι που είδαν το φρικιαστικό αυτό έγκλημα των Γερμανών αλλά υπό τον φόβο της τιμωρίας παρέμειναν σιωπηλοί.
-Μετά τις εκτελέσεις ποια ήταν η καθημερινότητα στο νησί μέχρι και τη λήξη του πολέμου;
-Μετά την εκτέλεση των Ιταλών και την επικράτηση των Γερμανών στην Κω επικρατεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας παρ’ όλο που οι Γερμανοί έμειναν ουδέτεροι και ουσιαστικά αδιάφοροι για την διοικητική οργάνωση του νησιού. Στην ουσία επέτρεψαν στο ιταλικό διοικητικό προσωπικό να συνεχίσει το έργο του, ενώ αυτοί είχαν μόνο την στρατιωτική κατοχή. Την περίοδο των 19 μηνών παρουσίας των Γερμανών στην Κω έχουμε τα πρώτα θύματα της σκληρότητας τους απέναντι σ’ εκείνους που πίστευαν ότι συνεργάζονταν με τους Άγγλους.
Με την κατηγορία ότι εντοπίσθηκε αγγλικό υλικό στην κατοχή τους εκτελέστηκαν με απαγχονισμό οι γεωργοκτηνοτρόφοι Ηλίας Καπιρης, Θεόκριτος Κώστογλου, Γεώργιος Ζουμπουλικος, Ανεζούλα Πατάκου και Σταματία Περρή.
-Υπήρξαν προσπάθειες απόδοσης δικαιοσύνης και τιμωρίας των ενόχων για εγκλήματα πολέμου και ποια ήταν η τύχη τους;
-Μετά το τέλος του πολέμου είναι γεγονός ότι υπήρξαν προσπάθειες για την απόδοση ευθυνών στις βαρβαρότητες των Γερμανών εναντίων των Ιταλών. Για τους εκτελεσθέντες νησιώτες ούτε λόγος να γίνεται. Ο στρατηγός Μύλερ υπήρξε διοικητής των γερμανικών δυνάμεων που κατέλαβαν την Κω και την Λέρο και έκανε πράξη την «ΟΔΗΓΙΑ» του Χίτλερ σχετικά με την μεταχείριση των Ιταλών που θα αντιστέκονταν με τα όπλα εναντίον των πρώην συμμάχων τους. Ο στρατηγός Μύλερ το 1947 καταδικάσθηκε σε θάνατο από το στρατοδικείο των Αθηνών, η καταδίκη του όμως δεν αφορούσε στην εκτέλεση των Ιταλών αξιωματικών, αλλά για τις δολοφονίες των αμάχων στην Κρήτη της οποίας υπήρξε φρούραρχος για ένα μεγάλο διάστημα.
Η μοίρα των Ιταλών αιχμαλώτων υπήρξε τραγική αναμφισβήτητα, και παραδόξως κανένας Γερμανός δεν διώχθηκε ποινικά για αυτή τη δολοφονία αφού νομικίστικα οι εκτελέσεις ήταν καλυμμένες από το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μπαντόλιο δεν είχε κηρύξει πόλεμο κατά της Γερμανίας την 8η Σεπτεμβρίου με αποτέλεσμα αυτοί οι Ιταλοί αξιωματικοί να θεωρηθούν προδότες των συμμάχων τους και να εκτελεσθούν.
– Στο νησί υπάρχει μνημείο από τον Δήμο και έχουν γίνει και εκδηλώσεις με παρουσία απογόνων των θυμάτων. Ο αντίκτυπος των γεγονότων αλλά και οι κατοπινές εκδηλώσεις μνήμης στην Ιταλία ποιος μπορούμε να πούμε ότι είναι;
-Οι κάτοικοι της Κω και ο Δήμος της Κω παρότι οι Ιταλοί αξιωματικοί υπήρξαν κατακτητές, περιέβαλε την μνήμη τους με σεβασμό. Δημιούργησε μνημείο μαρμάρινο όπου αναγράφονται όλα τα ονόματα των εκτελεσθέντων Ιταλών αξιωματικών στο χώρο του καθολικού νεκροταφείου. Τα τελευταία χρόνια σε συνεργασία με το κομιτάτο των Ιταλών πεσόντων στο Αιγαίο γίνονται λαμπρές εκδηλώσεις μνήμης παρουσία των Ιταλικών Αρχών αλλά και πλήθους συγγενών των εκτελεσθέντων.
Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Giorgio Napolitano είχε προγραμματίσει την επίσκεψη του στην Κω στην 70η επέτειο της εκτέλεσης όμως πολιτικοί λόγοι της τελευταίας στιγμής (πτώση της κυβέρνησης Berlusconi) δεν του επέτρεψαν να παραστεί στις εκδηλώσεις μνήμης. Ωστόσο έστειλε δια αντιπροσώπου του μια πλακέτα που ευχαριστεί τον Κωακό λαό για τον σεβασμό και την συμπάθεια του προς τους Ιταλούς πεσόντες. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί τεράστια δημοσιότητα στο γεγονός των Ιταλών αξιωματικών της Κω. Σε αυτές τις προσπάθειες πρωτεργάτης είναι ο συνταγματάρχης εν αποστρατεία Pietro Giovanni Liuzzi και βέβαια όλοι οι συγγενείς των θυμάτων.
Το 2015 με πρωτοβουλίες του κ. Liuzzi και του στρατιωτικού ακόλουθου της ιταλικής πρεσβείας στην Αθήνα έγινε προσπάθεια εντοπισμού και ανασκαφής στην περιοχή όπου έγιναν οι εκτελέσεις για τον εντοπισμό των υπολοίπων τριών ομαδικών τάφων και την εύρεση των λειψάνων περίπου 30 αξιωματικών που δεν είχαν εντοπισθεί στις πρώτες έρευνες στις οποίες είχε γίνει η εκταφή των 64 σορών, λίγα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να εντοπισθούν οι υπολειπόμενοι ομαδικοί τάφοι όμως εντοπίσθηκε μεγάλος αριθμός προσωπικών αντικειμένων από τους ήδη ανοιγμένους τάφους.
Συγκεκριμένα βρέθηκαν χρυσά γυαλιά, χρυσά μενταγιόν και φυλακτά, μια χρυσή πένα, κουμπιά, διακριτικά βαθμού και ειδικοτήτων, λίγα οστά και το συγκλονιστικότερο όλων δεκαεπτά κάλυκες από τις χαριστικές βολές των Γερμανών εκτελεστών. Τα αντικείμενα αυτά κατόπιν απόφασης του κομιτάτου των Ιταλών πεσόντων εκτίθενται στο μουσείο νεώτερης ιστορίας της Κω.
Φωτο: αρχείο Ιωάννη Τρικοίλη
Φωτογραφίες Ιταλών εκτελεσθέντων: αρχείο Pietro Giovanni Liuzzi
Πνίγηκαν στο αίμα οι Λιγκιάδες, το όμορφο χωριό των Ιωαννίνων, όταν στις 3 Οκτωβρίου του 1943 οι ναζί δολοφόνησαν κατοίκους, πυρπόλησαν σπίτια και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του χωριού. Ήταν αντίποινα για το θάνατο του Γιόζεφ Ζάλμινγκερ, Γερμανού αξιωματικού, σκληρού ναζιστή και φίλου του Αδόλφου Χίτλερ.
Ο Ζάλμινγκερ την 1η Οκτωβρίου 1943 έπεσε σε οδόφραγμα ανταρτών, οι οποίοι τον σκότωσαν και η εντολή του Γερμανού διοικητή για τα αντίποινα ήταν: «Εκδικηθείτε την ειδεχθή δολοφονία με μια αμείλικτη επιχείρηση αντεκδίκησης σε ακτίνα 20 χιλιομέτρων από το σημείο τέλεσής της».
Δράστες του ολοκαυτώματος στους Λιγκιάδες, ήταν οι καταδρομείς της μεραρχίας «Εντελβάις» που είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλά εγκλήματα πολέμου στη χώρα μας.
Συνολικά 82 κάτοικοι έχασαν τη ζωή τους και ήταν 34 παιδιά και μωρά, 37 γυναίκες και 11 ηλικιωμένοι. Αρκετοί από τον ανδρικό πληθυσμό είχαν πάει σε αγροτικές εργασίες και έτσι γλίτωσαν. Τα θύματα είτε πυροβολήθηκαν, είτε εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους και κάηκαν ζωντανοί.
Πολλές και συγκλονιστικές ήταν οι μαρτυρίες όσων αντιμετώπισαν την εικόνα φρίκης επιστρέφοντας στο χωριό. Και όμως αν και έχουν υποβληθεί αιτήματα για αποζημιώσεις από απογόνους των θυμάτων, όπως και σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, δεν έγιναν δεκτά.
Οι δολοφόνοι της μεραρχίας «Εντελβάις» καταδικάστηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά λίγο καιρό μετά αφέθησαν ελεύθεροι.
Φωτο: Oι Λιγκιάδες μετά το Ολοκαύτωμα – Πηγή: Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ιωαννιτών
Ακινητοποιημένα είναι και σήμερα, για δεύτερη συνεχή μέρα, τα τρένα συμπεριλαμβανομένου και του Προαστιακού, με απόφαση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών, αφού οι διαπραγματεύσεις της με τις διοικήσεις της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της Ελληνικής Εταιρείας Συντήρησης Σιδηροδρομικού Τροχαίου Υλικού Α.Ε. (ΕΕΣΣΤΥ Α.Ε.) «δεν αποτελούν βάση για περαιτέρω συζήτηση».
Επίσης, δεν θα πραγματοποιούνται δρομολόγια του Μετρό στο τμήμα Δουκίσσης Πλακεντίας - Αεροδρόμιο - Δουκίσσης Πλακεντίας.
Τρίωρη στάση εργασίας, από τις 12.00 εως τις 15.00 πραγματοποιούν και οι εργαζόμενοι στο μετρό (γραμμές 1 [πρώην ΗΣΑΠ], 2&3) με αίτημα την ΣΣΕ, η οποία αν και υπεγράφη τον Ιούνιο του 2019 δεν τίθεται σε ισχύ, υποστηρίζουν σε ανακοίνωσή τους τα Σωματεία των εργαζομένων.
Αναφορικά με τους εργαζόμενους στο σιδηρόδρομο και τον Προαστιακό, με ανακοίνωσή της η ΠΟΣ δηλώνει πως «οι απαντήσεις που πήραμε σε ό,τι αφορά τη διαπραγμάτευση της Ομοσπονδίας με τις Διοικήσεις ΕΕΣΣΤΥ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας των εργαζομένων στην ΕΕΣΣΤΥ, δεν αποτελούν ούτε βάση για περαιτέρω συζήτηση. Ταυτόχρονα η Σ.Σ.Ε. του ΟΣΕ που έχει υπογραφεί από το Μάρτιο βρίσκεται στο Λογιστήριο του Κράτους, δεν έχει υπογραφεί και δεν υπάρχει καμία ενημέρωση. Μετά από αυτό, υλοποιούμε την απόφαση για 24ωρη πανελλαδική απεργία την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου». Καλεί, τέλος, όλους τους εργαζόμενους να περιφρουρήσουν την απεργιακή κινητοποίηση στους χώρους δουλειάς, να συμμετέχουν μαζικά στην απεργία και στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση που θα γίνει στις 10.30 το πρωί έξω από το κτίριο του ΟΣΕ (Καρόλου 1-3).
Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου από τις 17.00 ως τις 22.00στον Εξωτερικό χώρο Πολιτιστικό Κέντρο Φλοίσβος πραγματοποιείται με τη συνεργασία του Δήμου Παλαιού Φαλήρου για 5η συνεχή χρονιά η εκδήλωση "ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΟ".
Είναι μια ιδιαίτερη, εμπλουτισμένη με πολλές διαφορετικές δράσεις, εκδήλωση που σκοπό έχει την ευαισθητοποίηση της κοινότητας για τα άτομα με αναπηρία και την ένταξή τους αλλά και τη δημιουργική συνεύρεση παιδιών με
και χωρίς αναπηρία! Η βραδιά θα κλείσει με rock συναυλία!
• e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Για 3η Σαιζόν συνεχίζεται η παράσταση που κέρδισε κοινό και κριτικούς στο Θέατρο ΡΙάΛΤΟ κάθε Δευτέρα βράδυ στις 20:00.
Ο Αλέξανδρος Ρήγας παρουσιάζει την γλυκόπικρη κωμωδία του Willy Russell,
«Σίρλεϋ Βαλεντάιν».
Η Βρετανίδα Σίρλεϋ είναι μια γυναίκα λίγο μετά τα 50, μάνα δύο παιδιών που έχουν τη δική τους πλέον ζωή και σύζυγος ενός άνδρα που η σχέση τους χάθηκε κάπου στην πορεία των χρόνων. Μόνη της «συντροφιά», σαν φανταστικός φίλος θα λέγαμε, ο τοίχος της κουζίνας της. Μέχρι τη μέρα που μία ασήμαντη αφορμή την ξυπνάει και αποφασίζει να ξαναβρεί τον εαυτό της, να ξανανιώσει ζωντανή!
Ένα ταξίδι στην Ελλάδα, ένα τραπεζάκι μπροστά στη θάλασσα, ένα αγιόκλημα και μια... αναπάντεχη γνωριμία, θα συνθέσουν το σκηνικό της δικής της επανάστασης απέναντι σε όσα την καταπίεζαν.
Πόσο όμως θα κρατήσει αυτή η επανάσταση; Θα καταφέρει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση της με το μέσα της και τους δικούς της ανθρώπους;
Και τελικά, υπάρχει δεύτερη ευκαιρία στη ζωή;
Ένα έργο γεμάτο συναίσθημα, γέλιο, συγκίνηση και απρόοπτα...
"ΜΕΤΑ ΤΗ ΘΗΒΑ" Σε κείμενο και σκηνοθεσία Δημήτρη Καρακάση
Από 20 Οκτωβρίου στο Θέατρο Αθήναιον / Μικρή Σκηνή Για λίγες μόνο παραστάσεις
Το Θέατρο Αθήναιον παρουσιάζει ένα έργο που συναρπάζει και συγκινεί. "Μετά τη Θήβα", ένα ψυχολογικό θρίλερ του Δημήτρη Καρακάση. Μια θεατρική παράσταση σκοτεινή, αιματηρή και αστεία. Λίγα λόγια για το έργο:
Ένα μυστικό καλά κρυμμένο στο παρελθόν. Πριν δεκαεπτά χρόνια στη Θήβα, η Ανθή πεθαίνει την ώρα που φέρνει στη ζωή τον Θάνο. Λίγες μέρες αργότερα, ο σύζυγός της, Λάιος, παίρνει το νεογέννητο και φεύγει.
Σήμερα, στη Θεσσαλονίκη. Τελευταία ημέρα πανελληνίων εξετάσεων. Ο Θάνος δίνει το καθοριστικό μάθημα για την εισαγωγή στη σχολή της Ψυχολογίας. Επέλεξε τη συγκεκριμένη σχολή, προκειμένου να βρει την αιτία των συμπτωμάτων που τον προσβάλουν κάθε φορά που έρχεται κοντά σε ανθρώπους. Ο Λάιος επιστρέφει στο άδειο σπίτι ύστερα από μια μέρα ακόμη στο σφαγείο. Δέχεται την απρόσμενη επίσκεψη του Πέτρου, του γυναικολόγου που είχε ξεγεννήσει την Ανθή. Ο Πέτρος δείχνει έντονο ενδιαφέρον για την κατάσταση του Θάνου. Ο Λάιος θέλει να τον διώξει, αλλά δεν μπορεί, καθώς ο γυναικολόγος μοιάζει να τον εκβιάζει. Ο Θάνος επιστρέφει απογοητευμένος... Ταυτότητα παράστασης: Κείμενο - Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρακάσης Μουσική: Ηλίας Βαφειάδης Σχεδιασμός - κατασκευή σκηνικών: Δημήτρης Καρακάσης, Κώστας Χατζηκαλλινικίδης Φωτισμοί: Ειρήνη Μπουτάρη Ειδικός σύμβουλος: Ευάγγελος Κατσιούλης Φωτογραφία - Teaser: Ανδρέας Σιαδήμας Δημόσιες Σχέσεις - Επικοινωνία: Έρη Χριστοφορίδου
ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΟ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ!
Η Κόκκινη Ομπρέλα…. ξαναχτυπά…. στις καρδιές των μικρών φίλων! Για 2η χρονιά, ανεβαίνει στη θεατρική σκηνή και ταξιδεύει μικρούς…. αλλά και μεγάλους! Μια κόκκινη ομπρέλα, ξεχασμένη από τον κάτοχό της στην ομπρελοθήκη της Πινακοθήκης Ουφίτσι, ανακαλύπτει τη μαγεία των πιο διάσημων έργων ζωγραφικής στον κόσμο. Γνωρίζει από κοντά την Αφροδίτη, την Ώρα, τους Ανέμους, αλλά και τον ζωγράφο Σάντρο Μποτιτσέλι, τη Σιμονέτα, τον Τζουλιάνο και αποφασίζει να κάνει μια πολύ παράξενη… μετακόμιση. Έτσι αρχίζει το ταξίδι της μέσα στο διάσημο πίνακα «Η γέννηση της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι»! Βασισμένο στο ομώνυμο παιδικό βιβλίο της Ελπίδας Μηναδάκη από τις Εκδόσεις Κέδρος, η ιστορία ζωντανεύει στη σκηνή μέσα από μια υπέροχη διαδραστική παιδική παράσταση για παιδιά δημοτικού, αλλά και μεγάλους που νιώθουν παιδιά!
Τα παιδιά παιδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται και εξοικειώνονται με τον πίνακα και την ιστορία του. Μαθαίνουν για τη σύγκρουση Κρόνου και Ουρανού που ήταν η αιτία για να γεννηθεί η θεά της Ομορφιάς και ταξιδεύουν μαζί με μια… περίεργη ομπρέλα που δένεται τόσο πολύ με τα πρόσωπα του πίνακα, ώστε θέλει να μείνει εκεί για πάντα. Όμως ο… κακός ο Κρόνος έχει άλλα σχέδια για τη Θεά Αφροδίτη. Θα τολμήσει η κόκκινη ομπρέλα να τα βάλει μαζί του και να τον νικήσει; Με τη βοήθεια και την αγάπη των παιδιών όλα είναι δυνατά!
Από 13 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12.00 στην Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη.
Η παράσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί ειδικά για τα σχολεία και τις καθημερινές, κατόπιν συνεννόησης. Υπεύθυνη επικοινωνίας με τα σχολεία: Μαίρη Παύλου, Τηλ. 2103005169
Ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου
στη σκηνή του A R R O Y O N U E V O
Μετά από μια σειρά επιτυχιών όπως το ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΤΖΟΥΛΙΑ του August Strindberg (4 χρόνια) – ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ του Heiner Müller (2 χρόνια) – ΣΑΛΩΜΗ του Oscar Wilde(ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ REX – Μάιος 2018) σε flamenco εκδοχή, ο χορογράφος και σκηνοθέτης Σταύρος Λίτινας καταπιάνεται με το αριστούργημα του F. G. Lorca ΤΟ ΣΠΙΤΙΤΗΣ BERNARDA ALBA (1936).
Πρόκειται για το τελευταίο θεατρικό έργο του Ισπανού συγγραφέα που αποτελεί μέρος της τριλογίας της "ισπανικής υπαίθρου" μαζί με το Ματωμένο Γάμο και τη Γέρμα. Είναι ένα έργο πολιτικό που, με αλληγορική ματιά, αντικατοπτρίζει τη σηπτική κοινωνικοπολιτική δομή του φασιστικού καθεστώτος. Καταδύεται με ωμό ρεαλισμό στο δίπολο επιθυμία-στέρηση, θέτοντας πολλαπλά ερωτήματα γύρω από τις σχέσεις εξουσίας, τους μηχανισμούς περιορισμού και καταστολής, και αναδεικνύει την ασυμβατότητα ανάμεσα στο θέλω και το πρέπει.
Ο Σταύρος Λίτινας αναφέρει στο σκηνοθετικό του σημείωμα :
«Για τη βαθύτερη κατανόηση του κειμένου, μελετώ το έργο υπό το πρίσμα της φροϋδικής θεωρίας που διατυπώνεται στο έργο Ο Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας. Η πολιτική και η φροϋδική θεωρία, φαινομενικά ασύνδετες, βρίσκουν κοινό τόπο στο έργο του F.G.Lorca, στο οποίο δραματοποιείται η πάλη ανάμεσα στο ένστικτο και την κοινωνική καταπίεση, ανάμεσα στην ελευθερία και την καταστολή…»
Λίγα λόγια για το έργο
Η Bernarda Alba, μετά το θάνατο του 2ου συζύγου της, σε ένδειξη πένθους, επιβάλλει 8ετή εγκλεισμό στις 5 θυγατέρες της. Η Angustias, η μεγαλύτερη κόρη της, από τον πρώτο της γάμο, έχοντας κληρονομήσει τον πατέρα της προσελκύει το ενδιαφέρον του νεαρού μνηστήρα Pepe Romano, με τον οποίο όλες οι κόρες είναι ερωτευμένες. Η μικρότερη κόρη της, η Adela, αρνούμενη να υποταχθεί στη νέα τάξη πραγμάτων, συνάπτει ερωτική σχέση μαζί του με ολέθριο τέλος που οδηγεί στη διατήρηση του πένθους στο σπίτι.
Ο Σταύρος Λίτινας σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π. Ασχολείται με το flamenco από το 1991 παράλληλα με την αρχιτεκτονική. Έχει μαθητεύσει δίπλα σε σπουδαίους χορευτές και χορογράφους όπως: La Tati, Maria Magdalena, Joaquin Ruiz, Manolo Marin, Javier La Torre, La Chiqui, Torombo, Antonio Canales, Alejandro Granados, Pilar Ortega, Antonio Pipa, Mercedes Ruiz, Manuel Betanzos, Eva Yerbabuena κ.ά. Το 1992 ίδρυσε το «ARROYO», την πρώτη σχολή flamenco της Αθήνας. Είναι παραγωγός και χορογράφος της ομάδας «ARROYO NUEVO» υπογράφοντας παράλληλα σημαντικές παραστάσεις ως σύμβουλος κίνησης αλλά και ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος.